„(…) czarownice, działając w służbie szatana i korzystając z jego nadprzyrodzonych mocy, krzywdziły niewinnych katolików. (…) diabeł największą moc wykazuje w sferze seksualnej i dlatego tak łatwo mu uwieść kobiety, a gdy już jakaś mu się odda, zostaje czarownicą. Wiadomo przecież (…), że popęd seksualny u kobiet jest silniejszy niż u mężczyzn i dlatego całe czarownictwo <<wywodzi się z rządzy cielesnej, która u kobiet jest zawsze niezaspokojona>>”.

Niejeden już autor i scenarzysta wykorzystał (świadomie lub nie) te brednie z przełomu XV i XVI wieku w służbie pociągającej, romantycznej, popkulturowej opowiastki. Powyższy cytat pochodzi z książki „50 mitów o religiach”, którą tu szerzej omawiamy.

Jeśli jesteś facetem – doczytaj tę recenzję do końca. Pozwól jednak, że najpierw załatwię sprawę z piękniejszą częścią ludzkości. O tym napisano już tysiące słów – „Biegnąca z wilkami” to książka napisana przez kobietę, o kobietach i dla kobiet. Autorka nawet zwraca się do czytelnika w rodzaju żeńskim. Tu się muszę zgodzić. Dla świadomych i poszukujących swojej kobiecości osób jest to lektura, nad którą warto się pochylić.

Dzisiaj pozwoliliśmy sobie na zamieszczenie recenzji książki znanej wszystkim. Czy aby na pewno?

Panie i panowie!

Trzej muszkieterowie.